Die Plattdeutsche Sprache ist hier sehr verankert. Da wir täglich Platt sprechen, sollte sich das auch bei unserem Pflegeleitbild wiederspiegeln. 

Wi meent van us, dat wi wat Besönneres sünd. De Mensk steiht mit siene Wünske nich blot gants bovenan van use Hülpe, nee, bie us dröff he grötsendeel uk noch Platt prooten, so at he dat in siene Kinnertied up ´t Land lert haff. Darover freut he sück. Dat is ´n Sück Heimat för üm. He vertellt meestentied gern van sück un levet nietske uk. Et geiht üm beeter un dat is net dat, wat wi anstrevet.

Wenn use Klienten sück dann nich mehr sülvst helpen köönt, spring wi gerne mehr in, dout dat, wat tou doun is, laatet aber dat gewehren, wat se noch sülvst köönt. Solange as et emkes geiht, schullen de Lüe in Huuse blieven un da verfläit weren. Up use Hülpe köönt se tellen. Wi holt us uk gerne Rat van buten, wenn et dann nödig deit.

Wi richtet us na Monika Krohwinkel ehr Pflegemodell, bildet us wieder, prootet unnernanner over dat, wat et tou beprooten giv un hopet, dat nich blot use Klienten toufrää bünt, nee, dat de heele Familge van use Komen profiteiert. 

Wi komt gern in de Familgen. Wi seht us as Besöük, de in de Hüüse öntlik wat leistet un wenn wi na ´n Schuft weer gaht, schull et use Klienten beeter gahn. Dat streve wi an, weil us ehre Beeterskup nietske an ´t Harte ligg. Uk `n goud Woord hav wi alltied parat. 

Dat, wat wi hier mit min Wöörde beschreven habt, sünd groff use Richtlinien. Wi hollt us da ale an un hopet, dat use Denske gout annomen un uk genoug reket werd.